Ismael Tachi

Heb je net besloten niet meer naar school te gaan, en in plaats daarvan lekker in bed filmpjes te gaan kijken, staat daar ineens Ismael aan je voeteneind. ‘Meekomen! We gaan praten.’ En voor je het weet zit je in de auto en rijden jullie samen naar school. Daar hebben jullie een goed gesprek. De mentor komt erbij en er wordt een aangepast programma voor je opgesteld. Na een tijdje merk je dan toch, dat je weer elke dag naar school gaat. Zelfs met plezier.
Want school is eigenlijk best leuk.
Al helemaal door de verschillende activiteiten die er tussen en na de lessen worden georganiseerd. Zoals voetbal, basketbal, filmpjes maken, djembé spelen, kookles, Capoeira of Afro dance. Na de training of les wordt er vaak gezamenlijk gegeten. Dan nog een uurtje huiswerk maken, waarbij je vragen kunt stellen aan de coach. Dus dat gaat ook gesmeerd. Om acht uur moet je echt de school uit, al zou je eigenlijk nog wel even willen blijven.

Wel jammer dat je geen bandana mag dragen, geen pet of capuchon op mag, je broek niet halverwege de heupen mag hangen, en je geenboks mag geven. Ze houden niet van herres op school. Sterker nog, je mag het woord ‘herres’ niet eens gebruiken. Want dat is straattaal. Je moet ABN praten. En bij binnenkomst de leraren groeten. Ja duh. Alhoewel het toch wel handig was toen je ging solliciteren voor een bijbaantje.

School is leuker dan op straat Ismael bewaakt hiermee de schoolcultuur. Hij coördineert de naschoolse en tussenschoolse activiteiten, bemiddelt in conflicten, is vertrouwenspersoon en organiseert evenementen zoals het jeugdschooldebat, de eindexamengala’s, het Kerstfeest, een FIFA-toernooi en Fortnight spelen op grote schermen. Tussendoor blust hij kleine ‘brandjes’, is altijd aanspreekbaar en gaat op huisbezoek.

En – o, ja – hij gaat ook nog zelf op zoek naar de partners voor de activiteiten: twee gepensioneerde docenten voor de huiswerkbegeleiding en negen coaches van de plaatselijke voetbalverenigingen die training komen geven.

“Ik vind het heel belangrijk dat er naar de leerlingen wordt geluisterd”, benadrukt Ismael. “We moeten het op school zo organiseren dat ze het hier leuker vinden dan op straat. Het is mijn droom dat elke leerling uiteindelijk goed terecht komt. En zeker degenen die ik uit bed heb moeten plukken.”