Directeur Geuzencollege Theo Werner: afscheid nemen bestaat niet

Een boegbeeld die Theo Werner, maar in het echt te bescheiden om dat te beamen. Hij zal vooral zijn team, de leerlingen, de ouders en wie dan ook buiten hemzelf de eer geven voor wat onder zijn leiding bereikt is; op het Geuzencollege bijvoorbeeld, dat al jarenlang onderscheiden is als ‘Excellente School’. Bovendien gaat hij niet echt weg: wel als directeur, maar hij blijft voorlopig twee dagen per week projecten doen voor Lentiz. Zoals hij naast zijn directeurschap ook al jaren aanjager is en was voor vernieuwende projecten. Lokaal97 aan de Hoogstraat bijvoorbeeld. Of Salon Marnix en Restaurant Lef. Leslokalen, maar dan middenin de maatschappij en een echte zaak waar je het vak leert met echte klanten en niet je klasgenoten, met wie je oefent. Of het initiatief vanuit Lentiz voor de opleiding van de Food Innovation Academy, waar bedrijven direct samenwerken met het onderwijs en de lokale overheid om leerlingen op te leiden met een baangarantie in de voedselverwerkende industrie. Misschien wel teveel om op te noemen.

Theo Werner is maatschappelijk overigens nog veel breder betrokken dan ‘alleen’ in het onderwijs. Bij De Windwijzer aan de Schiedamseweg bijvoorbeeld, het diaconaal centrum waar zoveel wordt gedaan. Aan cultuur en discussies, maar ook aan zorg en welzijn, met het oog op wie het minder breed heeft; financieel zowel als sociaal. En met de projecten in India waarbij hij betrokken is, al jaren, trekt hij ook al langer de grenzen over. Weer anderen kennen hem misschien als de voorzitter van Omroep Vlaardingen, enkele jaren geleden. Kortom, Theo Werner lijkt wel alomtegenwoordig.

Gistermiddag werd hij in ieder geval uitgeluid voor zijn deelpensioen, door collega’s, het Bestuur, ouders, leerlingen en nog veel meer mensen die hem een warm hart toedragen. Dat afscheid vond deels plaats op ‘zijn’ Geuzencollege, maar overdag toerde hij langs al die plekken waarbij hij als schooldirecteur betrokken was geweest, waaronder Lokaal97. Nog eenmaal iedereen de hand schudden, een schouderklop geven, bedanken en het beste wensen. Maar afscheid nemen bestaat niet. Theo Werner zal nog in lengte van jaren maatschappelijk betrokken blijven.